آرمـــیتی

خب طبق عادت امروز یعنی جمعه، از روزای رویایی منه.تنبلی میکنم و میخوابم .سریال میبینم و توی نت و شبکات اجتماعی میچرخم. درس نمیخونم و کارای خاص انجام نمیدم... 

امروز رکورد زدم. تا 2 خوابیدم و کیف کردم حسابی. بعدش یکم رفتم بیرون با خواهرم و دوری زدیم و اهنگ گوش دادیم و یکم تفریح کردیم.

امروز به هیچی فکر نکردم.ذهنمو استراحت دادم و خواستم یکم راحت باشم..باید از این نرمشا به ذهنم بدم که کمکم کنه و کشش خوبی داشته باشه توی مسیر سخت و طولانی که دارم.

راجب هدفهام با سین حرف زدم. اون همیشه اولین کسیه که هر تصمیمی میگیرم مطلع میشه.چ خوب و چ بد...خیلی تشویقم کرد و امید بهم داد.

همیشه خدارو بخاطر داشتن سین شکر میکنم. اون همیشه کنارمه و قوت قلبمه...هوامو داره و نمیذاره کج برم..منم برای اونم همینم...همیشه کنار همیم..خداروشکر.بودنش یه نعمت بزرگی تو زندگیمه.یه اهرم میمونه که منو بسمت حال خوب و موفقیت سوق میده...پزشکی میخونه و پزشک روح و جسم منه...عاشقشم

امشب میخوام برای فردا برنامه بذارم و یه لیست از کارام تهییه کنم....

خب بعد از کلی فکر کردن و چک کردن ها به یه نتیجه ای رسیدم.

من علاقه بسیاری به مدرس دانشگاه بودن دارم.چون اولویت اولم توی شغلم "پرستیژ"هست و بعدش میزان درآمدف این کار به شدت برام راضی کنندست و در عین حال بدون توقف و پیشرونده...من ادم یکجا نشینی نیستم وعادت دارم هرجایی یه سرکی بکشم و تجربه کنمواحساس میکنم این شغل میتونه بهم میدون بده برای راضای تمام حسهای کنجکاوی و شیطنتام.

علاوه بر این ها علاقه خیلی زیادی دارم که خارج از کشور برم برای زندگی و تحصیل..از طرفی اونجا آرامش و امکانات کافی و زیادی برای تحصیل و موفقیت داره که خب قطعا اینجا اصلا نداره یا خیلی سخت داره.اونجا واقعا زندگی باب میله و دغدغه هایی که الان باهاشون درگیر هستیم رو نداریم.

از طرفی تنها رفتنم اونجا برام خیلی ازار دهندس.با اینکه خانواده مشوق رفتنم هستن و اونجا فامیل زیاد داریم که هرروز با بهم میگن بیا ما هستیم کنارت تا راه بیوفتی،میتونم تنها برم دووم هم میارم اما میدونم خیلی اذیت میشم و ممکنه انگیزم کم بشه.برای همین تصمیم بر این شد که هروقت ازدواچ کردم با همسرم برم.و اگر اوضاع اینجا بر وفق مراد نبود و برای رسیدن به خواستهام خیلی اذیت شدم و نرسیدم بهشون،حتما برم و دنیای اونجا رو تجربه کنم.

اما بازم اونجا رفتن برام پر از جس خوب و مثبته که دلم میخواد حتما تجربش کنم و مدتی اونجا زندگی کنم.

قطعا تجربش خواهم کرد....

خب حالا اینها که مشخص شد باید یه هدف گذاری خوب بکنم.

چیزایی که لازم دارم چیان 

چیا دارم و چیا ندارم

چیا رو تقویت کنم و چیا رو بدست بیارم

و.......

از این به بعد همه قدمهای مثبتی که توی این راه برمیدارم رو ثبت میکنم و مدام مرور میکنم که یادم نره قراره چیکار کنم و چه راهی باید برم...

خب خب خب

این مدتی که نبودم پر از اتفاقات خوب و بد بودم که خب خوبها خیلی بیشتر از بدها بودن.به نوعی میشه گفت بدها یجوری زنگ تفریح بودن برام.

مشغول شدنم توی مرکز مشاوره نقطه عطف این تغیرات شادی بخش بود...هم به لحاظ روحی و روانی و هم جسمی..کلا حالم دگرگون شد.

این مدت واقعا سردرگمی بدی رو تجربه کردم که به این نقطه پایان جذاب و شروع قشنگم ختم شد....

اینکه مشخص بشه برام که چی تو زندگیم میخوام خیلی مهمه..این مدتی که مدام در حال تجربه کردن بودم بالاخره فهمیدم چی میخوام...سخته ولی میدونم شدنیه و منو میتونه راضی ترین کنه توی زندگیم...

ان اشالله به سرانحام رسیدن همممه اینارو همینجا میگم با افتخار...

میخوام از این به بعد تمام این راهی که دارم طی میکنم رو همینجا بگم .که بمونه و یادم نره چه سختی هایی کشیدم و قدرشو بدونم.

خدایا شکرت و مرسی بابت این کمکی که بهم کردی و همیشه میکنی....دوستت دارم 

این روزا و این شرایط فقط این اهنگ میتونه تموم حرفای منو بزنه....

نمیدونم اینکه جرات کنم و راجبش بنویسم، میتونه اثری داشته باشه توی حالم یا نه. 

کاش میشد بگم راجبش، فردا میخوام ازش برای استادم(که مشاورمم هست) بگم

امروز برای ارشد ثبت نام کردم

بعید میدونم بیارم چون فرصت خوندن مفصل ندارم و دو ترم دیگه دارم و از طرفی اگر هم بیارم باید ورودی بهمن بزنم.

کارای پایان نامم مونده و حالا خوندن ارشد هم اضافه شده، درسای دانشگاهم هست. 

کلی کار دارم و همه اینا رو میتونم به راحتی با یه برنامه ریزی دقیق و از پیش تعیین شده به موازات هم پیش ببرم. 

هیچکاری نشد نداره، من خیلی به خودم و تصمیماتم ایمان و اعتماد دارم. 

میتونم به جرات بگم حس و حال خوبی که الان دارم موقع کنکور کارشناسی نداشتم، خب اون موقع نمیدونستم چی میخوام اما حالا میدونم، وقتی مسیر و هدف مشخص بشه 50درصد قضیه حل شدس. 

خدایا خیلی مرسی بایت همه این حس و حال های خوبی که بهم میدی وهوامو داریی. 

دوهفته آخر آذر از یه سری جهات داره سخت و ترسناک میگذره اما من نگرانش نیستم، چون به خودم و خدا قول دادم که اگر چیزی از عهدم خارج شد بسپارمش یه خودش ودیگه بهش فکر نکنم، همین شد که تا الان به بهترین حالت داره میگذره و اثری از استرس و ترس نیست.. 

فردا و پسفردا کلی امتحان دارم، دوتا درس تخصصی و سنگین که استادش کلا میانترم بدی یا ندی نمره ای نمیده، خب این داره وسوسم میکنه که نرم امتحان رو بدم و تمرکزم رو بذارم روی پایانترم، نمیدونم این از روی تنبلیه یا درست بودن نظرم.

خب درسارو قبلا یکبار دوره کردم و باید یبار دیگه قبل امتحان دوره کنم اما خب نشد و درگیر کارای دیگه بودم. کلا این هفته از هفته های پر کارو بی برنامم بود، احساس خستگی دارم و دلم یه زنگ تفریح میخواد.

باید یه کاری برنامه ای چیزی بذارم که یه تفریحی داشته باشم و بتونم این مدت پرکار رو هضم کنم.

وقتایی که اینجوری افت میکنم همش بخاطر خستگی و بی برنامگیه، باید یکاری بکنم حتما، میشه نظر بدین چیکار کنم بهتره؟! 

به دنبال این پستم... 

http://breathe.blog.ir/1397/10/27/%D8%AF%D9%88%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A8%D8%B9%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%A7%D9%84

خب از رفتارم باهاش واقعا ناراحتم و پشیمون از اینکه چرا دلش رو شکستم، گاهی ولم براش تنگ میشه و یاد اون روزها و حرفها و دعواها و.... 

هیچوقت نخواست و نتونست ناراحتم کنه، همیشه دوستم داشته و با نهایت احترام باهام رفتار کرده، اما من دلش رو بدجور شکستم... 

میترسم.... نکنه منم حسم شبیه اونه و نمیخوام قبول کنم. میترسم یه حس زودگذر مسخره باشه اما خب بعد یکی دوسال فکر نمیکنم زودگذر باشه، به ایده آلم خیلی نزدیکه اما با یکی از فاکتورای اساسی من فاصله داره، نکنه دارم سخت میگیرم.. 

نمیدونم، فقط دلم میخواد خدا منو اروم کنه و هرچی به صلاحمه رو برام رقم بزنه... 

خب از مزایای قطعی این روزای اینترنت میتونم به صفر مورد اشاره کنم که فقط و فقط مانع پیشرفتن کارای پایان نامه بنده شده😐

از این هم پشیمونم که چرا مودمم رو قرض دادم به خانم دکتر، اصلا فکرشد نمیکردم نت ثابت رو زودتر از همراه وصل کنند و من همچنان در انتظار وصل شدن این اینترنت کوفتی باشم. 

فردا اولین میانترمم استارت میخوره و وارد یه دوره امتحانی دیگه میشم، حسم میگه این ترم قطعا متفاوت تر و بهتر از ترم های دیگه قراره پیش بره.

امتحان فردا استادش استاد جان و مشاور بنده هستش و کلا یه رابطه دوستانه داریم باهم که ازقضا استاد  پایان نامم هم هستند😅که اصلا دلم نمیخواد خدای ناکرده مشکلی توی نمرم باشه، زشته خب...

خلاصه اینکه واقعا این بار تصمیم جدی دارم راجب استفاده بیشتر و فعالیت بیشتر توی وبلاگم. 

این پست یه جورایی از هر دری سخنی بود، در حین نوشتن هی موضوع جدید به ذهنم میرسید که یه تیکه از هر کدوم رو نوشتم😉😊

خب بهتره از دیروز بگم، طبق عادت شب قبل خواب گوشی روی حالت پروازِ و وقتی بیدار میشم اول گوشیمو از حالت پرواز خارج میکنم.

به محض خارج کردنش پیامک واریز بانک اومد برام و خب وقتی صبح شنبه اینجوری شروع بشه رویاییه!

من برام مهمه که حسابام پر باشه و در حد نیازم بتونم استفاده کنم، آدم مادی ای نیستم اما در اولویت دوم زندگیم مادیات هستن، هیچوقت نقش مهم پول رو نمیشه توی زندگی نادیده گرفت، اگر نباشه همه چی سخت و خسته کننده میشه، اینو از صفحه حوادث روزنامه ها میشه فهمید.

شبش مامان همش با گوشیش پیامک میداد و مشغول بود، امروز صبح دلیلش رو پرسیدم، گفت خواستگار برات اومده ولی سنش زیاده، پسره تو کاناداست و توی فلان شرکت کار میکنه و قدش190عه(این مهمترین و اصلیترین فاکتورمه) ورزشکاره و....

امروزم داشت به فکر کردن بهش میگذشت، واقعا مشکلی با سنش نداشتم، من کلا برای ازدواج ترجیح میدم طرفم دهه60ای باشه، واقعیتش من کلا روی پسرای دهه 70ای نمیتونم حساب کنم.

ولی خب رفتن و زندگی کردن یه کشور دیگه بدون خانواده و دوریشون قطعا برام ناراحت کنندست و اینم یه طرف قضیست... 

امروز هوای خوبی بود، ابری و گرفته و من عاشق اینجور هواهام که از شدت سرما باید دستامو توی جیبام فرو کنم، کلا من عشق زمستون و سرمام، ایشالا همیشه این هوای قشنگ باشه😅